Τα μωρά και τα παιδιά είναι χαρά, αλλά πολύ συχνά μας στερούν τον πολύτιμο ύπνο μας!!! Ποιές είναι οι δικές σας εμπειρίες; Τι συμβουλεύετε άλλους γονείς;

Χαίρομαι που ανοίξατε αυτό το δύσκολο θέμα!!!!!!! Εμάς ο μικρός είναι 5 και έρχεται ακόμα κάθε βράδι στο κρεβάτι μας....... Είμαστε εντελώς ψόφιοι για να κάνουμε κάτι μέσα στη νύχτα.... Καμιά ιδέα;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Πιστεύω ότι το θέμα του ύπνου είναι από το πιο συχνό πρόβλημα των περισσοτέρων... Εμείς έχουμε ταλαιπωρηθεί πολύ!
Αν δεν μάθουν από μωρά να κοιμούνται στην κούνια τους ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ (όχι στην αγκαλιά, ή στο καρότσι ή στο κρεββάτι των γονιών) το έχεις χάσει το "παιχνίδι"!!!
Θέλει όμως πολύ υπομονή και επιμονή. Πρέπει να έχεις αντοχές, να μην υποκύπτεις εύκολα στα ψευτοκλάματα, να αγνοείς για λίγο και μερικές φορές τη γειτονιά, και να είσαι σταθερός στο πρόγραμμα και στα όσα λές και ας νομίζεις ότι δεν καταλαβαίνουν.
Αντιλαμβάνονται τα πάντα και ξέρουν πως να διεκδικήσουν αυτό που θέλουν, γιατί μαθαίνουν από τις αντιδράσεις μας.

Δυστυχώς όταν τα καταλαβαίνουμε όλα αυτά είναι λίγο αργά...

Αυτό το τελευταίο Κατερίνα ξαναπές το με ΚΕΦΑΛΑΙΑ!!!!! Όταν το καταλαβαίνεις είναι πολύ πολύ αργά!!!!! Και τα λες στους φίλους σου που έχουνε μικρότερα παιδιά, αλλά ξέρεις ότι και εκείνοι τις ίδιες βλακείες (με το συμπάθειο) θα κάνουν με σένα και ότι μετά από λίγα χρόνια θα λένε κι εκείνοι πως όταν το καταλαβαίνεις είναι πια αργάααααααα!!!!!!!

Είναι αλήθεια αυτό που γράφεις Λιτσάκι! Όταν τα βάζεις στο κρεββάτι τους μία, δύο, τρείς, και χίλιες δεκατρείς και συνεχίζουν να έρχονται δικό σου πάλι, έχεις εξαντληθεί τόσο πολύ που δεν έχεις δυνάμεις ούτε σωματικές αλλά ούτε και ψυχικές να ξανασηκωθείς για πολλοστή φορά. Στριμώχνεσαι σε μιά γωνιά (γιατί είναι και απαιτητικά...) και προσπαθείς να κοιμηθείς έστω και λιγάκι για να πάρεις δυνάμεις...
Θέλει πολύ μπλα μπλά για να τους εξηγήσεις γιατί πρέπει να κοιμούνται στο κρεββάτι τους, να ακούσουν και από άλλα παιδιά ότι κοιμούνται στο δικό τους κρεββάτι μόνα τους και όχι με κάποιον στο πλάϊ τους (αυτό τους κάνει να νιώθουν μειονεκτικά και ζητούν μετά από μόνα τους το δικό τους χώρο) και φυσικά να μην υποκύπτουμε σε αγκαλίτσες, φιλάκια και μαλαγανιές που κάνουν κυρίως τα κορίτσια και υποχωρούμε!!
Μην με παρεξηγήσεις! Θα κάνουμε και τις αγκαλιές μας και τα φιλάκια μας και το παιχνίδι μας και τις κωλοτούμπες μας, αλλά όλα στην ώρα τους και στο χώρο τους. Το κρεββάτι των γονιών είναι για τους γονείς, των παιδιών για τα παιδιά και η ώρα του ύπνου ΙΕΡΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!!!

Κατερίνα, πίστεψέ με, μαλαγανιές δεν κάνουν μόνο τα κορίτσια!!!!!! είναι και τα αγόρια κάτι καταφερτζήδες έτσι και τους πιάσουν οι γλύκες για τη μαμά.... δε σε παρεξηγώ... εγώ είμαι υπέρ της γνώμης ότι ο ύπνος είναι ιερός και ότι θέλω το κρεβάτι μου!!!
Άντε όμως να τον πείσεις, όπως λες κι εσύ... Τι να σου πω, ότι προχθές ξύπνησα με πιάσιμο επειδή προσπαθούσα να στριμωχτώ γιατί ο μικρός είχε ξαπλώσει του καλού καιρού στο κρεβάτι κάθετα από την κανονική θέση;;;;;;; (τον κουνάς, αλλά μέσα στον ύπνο σου και με τόση κούραση, εκτοπίζεσαι χωρίς να το καταλάβεις καν.......)