Οι απολύσεις είναι πολύ συχνό φαινόμενο τον τελευταίο καιρό… Πολλές οικογένειες βρίσκονται στη δυσάρεστη θέση και συχνά χωρίς προειδοποίηση, ο ένας γονιός να χάνει τη δουλειά του, με άμεσο αντίκτυπο στα οικονομικά της οικογένειας. Πώς επηρεάζει αυτό τις ισορροπίες της οικογένειας και τη ζωή των παιδιών;

Ιδιαίτερα όταν ο γονιός που μένει σπίτι είναι ο μπαμπάς, ίσως είναι δυσκολότερο για εκείνον, καθώς παρόλο που οι ρόλοι των δύο φύλων έχουν εξισωθεί, είναι πιο «βαρύ» συχνά για έναν άντρα να είναι εκείνος που δεν φέρνει χρήματα στο σπίτι.

Φυσικό είναι τα παιδιά ως μέλη της οικογένειας να επηρεάζονται και να αντιλαμβάνονται ότι κάτι έχει αλλάξει, σε βαθμό που ποικίλει με την ηλικία τους. Είναι φυσικό, λοιπόν, να βιώσουν την περικοπή των οικογενειακών εξόδων σε ένα βαθμό. Μπορείτε, πάντα ανάλογα με την ηλικία τους, να τους εξηγήσετε ότι «αφού έχουμε λιγότερα χρήματα, θα ξοδεύουμε λιγότερα, ειδικά για όσα δεν μας είναι πολύ απαραίτητα». Άλλωστε, δεν είναι καθόλου άσχημο να διακρίνουμε τι είναι απαραίτητο και τι όχι και να βάζουμε ένα μέτρο στην (υπερ)κατανάλωση και μάλιστα χωρίς τύψεις, εφόσον το παιδί έχει εξασφαλισμένες τις βασικές ανάγκες του, όπως στέγη, τροφή, ρουχισμό και σχολικά είδη.

Επίσης, έχετε υπόψη σας, ότι τα πράγματα που διασκεδάζουν τα παιδιά, συχνά δεν έχουν κόστος! Ένα παιδί μπορεί να χαρεί απλώς και μόνο όταν του φουσκώσετε ένα καινούριο μπαλόνι ή του αγοράσετε ένα μπουκαλάκι για σαπουνόφουσκες. Όσο πιο μικρό, μάλιστα, είναι το παιδί, τόσο πιο αγνή είναι η σχέση του με το χρήμα και τα καταναλωτικά αγαθά και τόσο πιο εύκολα είναι ευχαριστημένο με τα απλά και τα αληθινά.

Και σίγουρα, το πιτσιρίκι σας μάλλον θα χαρεί περισσότερο, εάν φτιάξετε μαζί την τούρτα γενεθλίων του και κάνει εκείνο σχεδιάκια επάνω και ζωγραφίσει καρτούλες για τους φίλους  του, παρόλο που εσείς ίσως αισθάνεστε άσχημα που δεν μπορείτε να του προσφέρετε ένα «πλούσιο» πάρτι με τεράστια τούρτα-ειδική παραγγελία και εντυπωσιακά δώρα για τους καλεσμένους του…

Τα δύο άκρα που καλό είναι να αποφύγουμε μέσα στο σπίτι, είναι από τη μία η υπερπροστασία για να «μην καταλάβουν κάτι τα παιδιά» και από την άλλη να γίνουν αποδέκτες του εκνευρισμού ή της αγωνίας μας, ώστε να αναγκαστούν να «σηκώσουν» ένα βάρος μεγαλύτερο από εκείνο που μπορούν να σηκώσουν οι παιδικοί ώμοι.

Όταν ένα παιδί βλέπει στεναχωρημένους τους γονείς του ή αισθάνεται μεγάλη ένταση στην οικογένεια, δύσκολα θα πιστέψει το ψέμα ότι «όλα είναι μια χαρά» ή ότι «αυτές οι έγνοιες δεν είναι για παιδιά». Είναι ειλικρινές να παραδεχτεί ο γονιός ότι «ναι, είμαι λυπημένος, αλλά πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε». Παραδοχή της στενοχώριας, αλλά και αισιοδοξία για το μέλλον. Αποφύγετε απλώς να μεταδώσετε αγωνία και αβεβαιότητα, όλα τα παιδιά ανεξαρτήτως ηλικίας, έχουν ανάγκη να νιώθουν ασφάλεια και σιγουριά.

Ημερ/νία δημοσίευσης: 23 Φεβρουαρίου 2011