Αρχική σελίδα Ψυχολογία Μονογονεϊκή οικογένεια - μια μεγάλη πρόκληση για τον γονιό

Μονογονεϊκή οικογένεια - μια μεγάλη πρόκληση για τον γονιό

Η μονογονεϊκή οικογένεια, ανεξάρτητα εάν λειτουργούσε προηγουμένως σύμφωνα με το παραδοσιακό μοντέλο που θέλει και τους δύο γονείς ή εάν από την αρχή δηλαδή από τη γέννηση του παιδιού ήταν μονογονεϊκή, δεν παύει να λειτουργεί κάτω από ιδιαίτερες  συνθήκες και να προκύπτουν απαιτητικές καταστάσεις.

Τι δυσκολεύει την καθημερινότητα μιας τέτοιας οικογένειας και πώς μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα ο γονιός, ειδικά όταν καλείται να αναλάβει το ρόλο και της μητέρας και του πατέρα;

Ο γονέας που αποκτά την αποκλειστική ή τη μεγαλύτερη ευθύνη στην ανατροφή του παιδιού, αλλά και του σπιτιού, συχνά καλείται να αντιμετωπίσει την καθημερινότητα μόνος, χωρίς την πρακτική βοήθεια, αλλά και τη συναισθηματική βάση ασφάλειας ενός συντρόφου.

  • Μέσα στο σπίτι δεν έχει βοήθεια ή συμπαράσταση ενός δεύτερου γονιού-συντρόφου και συχνά πρέπει να αντιμετωπίσει κατά μέτωπο τις «επαναστάσεις» και τις «ανταρσίες» του παιδιού ή των παιδιών, τα οποία βαδίζουν στο δικό τους δρόμο χτίζοντας την προσωπικότητά τους.
  • Αντιμετωπίζει μόνος ως γονιός το συναισθηματικό φορτίο από τις καθημερινές συγκρούσεις και εντάσεις, που κορυφώνονται σε έντονες περιόδους π.χ. όταν το παιδί περνάει κάποιο μεταβατικό στάδιο, όπως η αρχή στον παιδικό σταθμό, η είσοδος στην εφηβεία κτλ.
  • Πρακτικά έχει την αποκλειστική ευθύνη σχετικά με το ποιός θα κοιμίσει τα παιδιά, ποιός θα τα ταΐσει, ποιός θα τα πάει στο σχολείο ή στα αγγλικά ή στο ποδόσφαιρο. Συχνά, μάλιστα, στα πρακτικά αυτά ζητήματα ανήκουν και οι καθόλου αμελητέες οικονομικές υποχρεώσεις.

Κάθε οικογένεια είναι διαφορετική και σίγουρα δεν υπάρχουν έτοιμες λύσεις ή συνταγές. Πως μπορεί όμως ένας γονέας, και συχνότερα μια μητέρα να φροντίσει τα παιδιά μόνη της;

Εάν είστε γονιός σε αυτή τη θέση, λάβετε υπόψη σας τα εξής:

  • Αξιοποιείστε τον γονέα που λείπει! Δώστε του ρόλο στη ζωή των παιδιών, επιτρέψτε την απευθείας σχέση του μαζί τους και μη φοβάστε να αναφέρεστε σ’ αυτόν. Το ότι δεν μπορείτε να είστε πια ζευγάρι δε σημαίνει ότι παύει να είναι ο καθένας γονιός. Είναι πολύ σημαντικό για τα παιδιά να ξέρουν ότι ο άλλος γονιός τους είναι παρών στη ζωή τους πρακτικά και συναισθηματικά, αν υπάρχει η δυνατότητα.
  • Μη διστάζετε να ζητήσετε βοήθεια από φίλους και την ευρύτερη οικογένεια, εάν τη χρειάζεστε. Δεν χρειάζεται να είστε σούπερμαν! Άλλωστε τα παιδιά θέλουν να αισθάνονται ότι είναι μέλη κι έχουν τη στήριξη της ευρύτερης οικογένειας.  Αφήστε ένα απόγευμα τα παιδιά στους παππούδες και βγείτε μια βόλτα. Κι εσείς θα ξεσκάσετε, και τα παιδιά θα αισθάνονται ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που τους αγαπούν γύρω τους, από τους οποίους παίρνουν πράγματα. Ή δώστε τα παιδιά σε μια φίλη για να παίξουν με τα δικά της και μια άλλη μέρα θα είναι η σειρά σας!
  • Αναζητήστε άλλους γονείς που τα παιδιά τους έχουν παρόμοια ηλικία και ενδιαφέροντα με τα δικά σας. Έτσι, τόσο εσείς, όσο και τα παιδιά θα έχετε μια καλή παρέα στην παιδική χαρά και στις βόλτες.
  • Εάν ανησυχείτε για τα οικονομικά σας, ζυγίστε καλά τα υπέρ και τα κατά μιας πιο απαιτητικής ή δεύτερης δουλειάς. Τα παιδιά συχνά είναι ευτυχισμένα με λιγότερα υλικά αγαθά, αλλά έχουν μεγάλη ανάγκη την προσοχή και το χρόνο με τον γονιό τους, ειδικά στην προσχολική ηλικία. Αν δεν υπάρχει δυνατότητα επιλογής, φροντίστε ο χρόνος με τα παιδιά σας να είναι ποιοτικός.
  • Αναζητήστε ομάδες γονέων σε κοινωνικούς φορείς ή συμβουλευτικά κέντρα. Θα βοηθήσει πολύ να γνωρίσετε και άλλους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν αντίστοιχες δυσκολίες με εσάς και να ανταλλάξετε εμπειρίες και ιδέες για την αντιμετώπισή τους. Θα δείτε ότι άξιοι και υπεύθυνοι άνθρωποι σαν κι εσάς μεγαλώνουν τα παιδιά τους με κοινές αγωνίες και φόβους.
  • Μην κρύβετε τα συναισθήματά σας από τα παιδιά σας, γιατί καταλαβαίνουν όταν κάτι δεν πάει καλά, κι αν δεν το αναγνωρίσετε θα φοβηθούν για το χειρότερο. γιατί δεν μπορείτε να τα κοροϊδέψετε. Μπορείτε να εκφραστείτε ήρεμα, με τον τρόπο που καταλαβαίνουν και δεν είναι κακό να πείτε αν σας ρωτήσουν «ναι, είμαι λυπημένη/ος». Εάν το κάνετε απλά, χωρίς να ζητάτε τη βοήθειά τους και χωρίς να τους το «φορτώνετε», είναι ανθρώπινο και ειλικρινές. Αυτή η στάση είναι η πιο ανακουφιστική, ειδικά για τα μικρά παιδιά, σε όλες τις οικογένειες.
  • Προσπαθήστε να διώξετε τις ενοχές σας! Πάντα υπάρχουν ευθύνες, αλλά το σημαντικό είναι να ανασυγκροτηθείτε και να είστε εκεί για τα παιδιά σας, προχωρώντας τη ζωή σας. Οι ενοχές δεν σας βοηθούν να λειτουργήσετε στο παρόν και να κοιτάζετε το μέλλον, αλλά σας κρατούν δεσμευμένους στο παρελθόν. Αναλογιστείτε τι έγινε, στο βαθμό όμως που θα σας βοηθήσει να χειριστείτε στο μέλλον πιο λειτουργικά τις σχέσεις σας, αλλά μη μένετε εκεί. Η ζωή σας είναι στο «τώρα».

 

Επιστημονική επιμέλεια: Σοφία Σβορώνου, ψυχολόγος - οικογενειακή θεραπεύτρια

 

Ημερ/νία δημοσίευσης: 11 Φεβρουαρίου 2011