Κάτι που απασχολεί πολλούς γονείς μικρών παιδιών, είναι το πώς μπορούν να τα μάθουν να λένε «συγνώμη» έπειτα από μια κακή συμπεριφορά τους. Πώς θα πείσετε, όμως, ένα παιδί στην προσχολική ηλικία να πει «συγνώμη» είτε σε ένα συνομήλικο παιδί, είτε σε έναν μεγάλο, αλλά και να το πιστεύει;

Τα αδέλφια, όσα κι αν είναι, ζουν σε μια οικογένεια γνωρίζοντας ότι θα πρέπει να μοιραστούν τον χρόνο των γονιών τους, την προσοχή τους, καθώς επίσης τον χώρο και τα  αντικείμενα του σπιτιού. Όποιοι κι αν είναι οι συνδυασμοί σε ηλικίες και φύλο, ανάμεσα στα διάφορα συναισθήματα που αναπτύσσονται ανάμεσα στα αδέλφια, αναπόφευκτα υπάρχει και η ζήλεια. 

Το δεύτερο παιδί, προκαλεί συχνά τη ζήλεια του μεγαλύτερου και δεν έχει ποτέ την αποκλειστικότητα που έζησε το πρωτότοκο. Έρχεται στον κόσμο και πρέπει να κάνει αισθητή την παρουσία του και να διεκδικήσει χρόνο και αγάπη από τους γονείς του.

Μέχρι λίγες δεκαετίες πριν, ελάχιστες οικογένειες είχαν μόνο ένα παιδί. Στις μέρες μας, όμως, το φαινόμενο γίνεται όλο και πιο συχνό, για διάφορους λόγους κι έτσι τα μοναχοπαίδια είναι πια αρκετά. Τι ιδιαιτερότητες έχει η ζωή ενός μοναχοπαιδιού και είναι πράγματι πολύ διαφορετική από ενός παιδιού με αδέλφια;

Μπορεί η παιδική παχυσαρκία και η ανασφάλεια στη σχέση ενός 2-χρονου παιδιού με τους γονείς του να μοιάζουν άσχετα μεταξύ τους, αλλά νέα μελέτη συνδέει άμεσα τους δύο παράγοντες.