Το μωράκι όταν γεννιέται, αλλά και για λίγους μήνες μετά, δεν μπορεί να κατανοήσει ότι είναι ξεχωριστό άτομο και νομίζει ότι η μαμά κι εκείνο είναι «ένα πράγμα». Ίσως δυσνόητο για τους ενήλικες, αλλά όχι τόσο παράξενο, αφού από τη σύλληψή του μέχρι και τους 9 μήνες της ανάπτυξής του στη μήτρα της μητέρας, το έμβρυο ζούσε πλήρως συνδεδεμένο και εξαρτημένο από εκείνη. Οι δυο τους ζούσαν μια μυστηριώδη σχέση και αλληλεπίδραση, που ακόμη αποτελεί αντικείμενο έρευνας και αποκωδικοποίησης για τους ερευνητές. Είναι επόμενο, λοιπόν, η ένωση αυτή να μην είναι μόνο σωματική, αλλά και γνωστική.

Όλοι οι γονείς θέλουμε τα παιδιά μας να είναι χαρούμενα, να πιστεύουν στον εαυτό τους και να έχουν αυτοπεποίθηση. Η βάση αυτών των συναισθημάτων είναι η υγιής και υψηλή αυτοεκτίμηση.

Ανάμεσα στην ηλικία των 2,5 έως 3,5 ετών το παιδί, αλλά και οι γονείς, ζουν μια σημαντική κατάκτηση, την εκπαίδευση για την τουαλέτα και την κατάργηση της πάνας. Εκτός, όμως, από το ότι καταργούμε την πάνα και την αλλαξιέρα, ότι βάζουμε στη ζωή μας το γιογιό και τα καινούρια υφασμάτινα βρακάκια και ότι το παιδί μας ειδοποιεί πότε θέλει τουαλέτα, τι άλλο μπορεί να σημαίνει αυτό το αναπτυξιακό βήμα;