Τα Ηνωμένα Έθνη είναι γνωστό ότι έχουν στόχο την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα παιδιά είναι μία ομάδα με πολλές ιδιαιτερότητες, που την καθιστά περισσότερο ευάλωτη και με μεγαλύτερη ανάγκη για προστασία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να υπάρξει ανάγκη να συνταχθούν και να επικυρωθούν πιο συγκεκριμένα τα Δικαιώματα του Παιδιού, με σκοπό να εφαρμοστούν και να γίνουν σεβαστά από όλες τις χώρες παγκοσμίως. 

Έτσι, υιοθετήθηκε ομόφωνα από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στις 20 Νοεμβρίου 1989 η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Στην Ελλάδα επικυρώθηκε το 1992 με δημοσίευση του πρωτότυπου γαλλικού κειμένου και της ελληνικής μετάφρασης στο ΦΕΚ 192/2.12.92. Δείτε το πλήρες Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως σε μορφή .pdf εδώ.

Μπορεί να ανυπομονούμε για τη γιορτινή ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων, αλλά η πραγματικότητα συχνά μας προσγειώνει απότομα. Η Παγκόσμιο Ημέρα ενάντια στην Παιδική Κακοποίηση στις 19 Νοεμβρίου και η Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού στις 20 Νοεμβρίου μας θυμίζουν έναν σιωπηλό εφιάλτη.

Στην κοινωνία του 21^ουαιώνα, επικρατεί σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη ο νόμος ότι υπερισχύει ο πιο δυνατός. Θύματα: οι αδύναμοι. Ανάμεσα σε αυτούς και τα παιδιά. Η παιδική κακοποίηση είναι ένα φαινόμενο που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία και στα ελληνικά σπίτια.

Κακοποίηση ενός παιδιού συνιστά η σωματική βία, η σεξουαλική κακοποίηση, αλλά επίσης η συναισθηματική βία, η εκμετάλλευση και οπωσδήποτε η παραμέληση σε βαθμό που απειλεί τη σωματική και ψυχική υγεία του παιδιού.

Θα μπορούσε να πει κανείς, ότι ο θύτης «ξεσπάει» την οργή του στο θύμα, στη συγκεκριμένη περίπτωση το παιδί, καθώς ξέρει ότι είναι πιο δυνατός από αυτό, άρα δεν μπορεί να αμυνθεί, ούτε να τον σταματήσει ή να τον απειλήσει με οποιοδήποτε τρόπο.

Η συναισθηματική κακοποίηση είναι επίσης μία μορφή βίας, που μπορεί να συμβαίνει χωρίς καν ο θύτης να αγγίζει σωματικά το θύμα ή να το χτυπά. Οι συνέπειες στην ψυχική υγεία των παιδιών που υφίστανται συναισθηματική βία είναι πολύ δυσάρεστες και ίσως δεν είναι άμεσα ανιχνεύσιμες όσο εκείνες της σωματικής βίας. Οι άγριες φωνές, οι βρισιές και οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί σε ένα παιδί είναι μία πτυχή της συναισθηματικής κακοποίησης.