Αρχική σελίδα 4 - 6 ετών Πώς να σταματήσει το πιπίλισμα του δαχτύλου

Πώς να σταματήσει το πιπίλισμα του δαχτύλου

Πολλά μικρά παιδιά συνηθίζουν να πιπιλούν το δάχτυλό τους αντί για πιπίλα ή όταν αυτή δεν είναι διαθέσιμη. Όταν το παιδί αρχίζει να μεγαλώνει, αυτό είναι μια συνήθεια που θα πρέπει να σταματήσει. Ας δούμε πώς γίνεται αυτό.

 

Γιατί πιπιλούν το δάχτυλό τους τα μωρά;

Καταρχήν, το πιπίλισμα είναι μια φυσιολογική συμπεριφορά στη βρεφική ηλικία και κυρίως έχει στόχο να ηρεμήσει το μωρό. Το βρέφος πιπιλάει τη θηλή του στήθους της μητέρας, το δάχτυλό του, μια πιπίλα και ίσως χρησιμοποιεί κάποιο άλλο αντικείμενο, όπως ένα πανάκι. Τα περισσότερα μωρά πιπιλούν κάτι όταν βαριούνται, είναι κουρασμένα, στρεσαρισμένα ή όταν απλώς θέλουν να χαλαρώσουν και να νιώσουν ευχάριστα.

Όσο τα μωρά φεύγουν από τη βρεφική ηλικία, η ανάγκη αυτή γίνεται μικρότερη. Έτσι, πολλά μωρά σταματούν μόνα τους το πιπίλισμα ίσως και πριν τα πρώτα τους γενέθλια, αλλά συχνά η συνήθεια αυτή παραμένει μέχρι την ηλικία των 2 ή 3 ετών.

 

Γιατί πρέπει να σταματήσει το πιπίλισμα του δαχτύλου

Το πιπίλισμα μετά την ηλικία των 3 ή 4 ετών, θεωρείται πως θα πρέπει να περιοριστεί. Ένας λόγος είναι ότι επηρεάζεται η ορθή θέση των δοντιών του. Επίσης, το παιδί καθώς έχει πλέον μεγαλώσει, θα πρέπει να έχει βρει νέους τρόπους να διαχειρίζεται το στρες ή την κούραση και να μην καταφεύγει στο πιπίλισμα.

 

Πώς μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί σας να «κόψει» το πιπίλισμα του δαχτύλου

 

Μιλήστε του

Το παιδί σας πλέον καταλαβαίνει και μπορείτε πολύ όμορφα να κάνετε μαζί του μία συζήτηση. Πείτε του ότι τώρα μεγάλωσε και όπως μπορεί να κάνει περισσότερα πράγματα, έτσι κάποια άλλα πρέπει να τα αφήσει πίσω του, όπως το πιπίλισμα του δαχτύλου. Εξηγήστε του ότι αυτό θα είναι όμορφο για το ίδιο το παιδί και ότι ίσως οι φίλοι του γελάσουν όταν το δουν να το κάνει. Πείτε του ότι θα χαρείτε πολύ αν βρει να ασχολείται με κάτι άλλο και αποφύγετε να κάνετε το παιδί να νιώσει άσχημα κατηγορώντας το για τη συνήθειά του.

 

Θυμίστε το διακριτικά

Παρατηρήστε διακριτικά τη συμπεριφορά του κι εάν πρέπει να του το θυμίσετε μπροστά σε κόσμο, μιλήστε του ιδιαιτέρως, χωρίς να το φέρετε σε δύσκολη θέση. Μπορείτε να το κάνετε και σαν παιχνίδι, να συνεννοηθείτε και να έχετε ένα συνθηματικό νόημα ή λέξη, που να μην καταλαβαίνουν οι υπόλοιποι και να είναι το δικό σας μυστικό!

 

Επαινέστε το

Όταν παρατηρήσετε ότι σταδιακά η συμπεριφορά του πιπιλίσματος περιορίζεται, μπορείτε να το ανταμοίψετε με ένα μικρό δωράκι, μια βόλτα ή ένα ακόμη παραμυθάκι.

 

Εάν όλα τα παραπάνω αποτύχουν;

Θα έχετε ακούσει ίσως μεθόδους πιο «επιθετικές», όπως να βάλετε κάτι πικρό στο δάχτυλό του ή να το καλύψετε με γάντι κτλ. Η αλήθεια είναι ότι στις περισσότερες περιπτώσεις δεν θα χρειαστεί να καταφύγετε σε αυτές τις τεχνικές. Χρειάζεται απλώς υπομονή και σταθερή αντιμετώπιση.

Εξάλλου, όταν το παιδί μεγαλώσει, αντιλαμβάνεται και το ίδιο ότι αυτό που κάνει δεν είναι τόσο φυσιολογικό και έτσι γίνεται στόχος για σχόλια. Πιθανότατα, λοιπόν, να δείτε ότι αρχίζει να περιορίζει αυτή τη συμπεριφορά μπροστά στους άλλους και ίσως να τη συνεχίζει όταν είναι μόνο του. Δώστε του λίγο χρόνο, ενώ υπενθυμίστε του ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να το σταματήσει εντελώς.

Τέλος, εάν το πιπίλισμα έχει επηρεάσει έντονα τα δόντια του παιδιού, ο καλύτερος τρόπος να το πείσετε πως πρέπει να σταματήσει είναι να επισκεφτείτε τον παιδοδοντίατρο, ο οποίος θα του μιλήσει ξεκάθαρα και με την εμπειρία του σε τέτοιες περιπτώσεις. Τις περισσότερες φορές, τα παιδιά μπορεί να μην ακούν τους γονείς τους τόσο πρόθυμα, αλλά σίγουρα θα λάβουν υπόψη τον γιατρό όταν τους πει ότι θα έχουν στραβά δόντια!

 

Γενικά, χρειάζεται υπομονή και σταθερότητα, ενώ θυμηθείτε ότι οι συνήθειες γενικά είναι πολύ δύσκολο να κοπούν, ιδιαίτερα εάν μας ευχαριστούν και λιγάκι (π.χ. σκεφτείτε πόσο δυσκολεύεται ένας ενήλικας να κόψει το τσιγάρο). Μην το πιέσετε περισσότερο από όσο μπορεί, γιατί μετά μπαίνετε σε έναν φαύλο κύκλο. Παραμείνετε ήρεμοι σε όλη την περίοδο αυτή και κάποια στιγμή θα δείτε ότι το παιδί σας θα αποχαιρετά και αυτή τη βρεφική συνήθεια με επιτυχία!

 

Ημερ/νία δημοσίευσης: 25 Αυγούστου 2011