Ένα νήπιο δύο ετών θυμίζει περισσότερο ενήλικα, παρά το μωράκι που ήταν όταν γεννήθηκε. Εκτός από την εμφάνισή του, αυτό ισχύει και για αρκετές νοητικές ικανότητες και δεξιότητές. Δείτε τι συμβαίνει κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου στο νήπιό σας.

Σωματική και κινητική ανάπτυξη

Οι αναλογίες στο σώμα του αλλάζουν, το κεφάλι δεν είναι πια αναλογικά πολύ μεγαλύτερο από το σώμα και σιγά-σιγά και το νήπιο ψηλώνει για να φτάσει όταν γίνει 2 ετών σχεδόν στο μισό ύψος που θα έχει ως ενήλικας. Γίνεται όλο και πιο δραστήριο, τελειοποιεί τη βάδιση και αρχίζει να δοκιμάζει να τρέξει, να επιταχύνει και να επιβραδύνει ή να αλλάξει κατεύθυνση. Ο έλεγχος των δαχτύλων του γίνεται ακόμη πιο λεπτός και η λαβή του τελειοποιείται περισσότερο. Ως προς τη διατροφή του, μπορεί να φάει πλέον όλα τα είδη τροφών χωρίς πρόβλημα. Έχει αναπτύξει αρκετή αυτονομία ώστε να τρώει αρκετές τροφές μόνο του, αλλά επίσης έχει διαμορφώσει και τα γούστα του στις διάφορες γεύσεις!

Νοητική ανάπτυξη

Το νήπιο παρατηρεί πιο διερευνητικά το περιβάλλον του και το αφομοιώνει. Αναπτύσσει σταδιακά τη σκέψη του, πειραματίζεται και αρχίζει να λύνει απλά προβλήματα (τόσο απλά όπωςπώς μπορεί να χωρέσει τις ξυλομπογιές του στη θήκη τους) δοκιμάζοντας διάφορες λύσεις. Πλησιάζοντας να κλείσει τα δύο χρόνια του, το νήπιο αρχίσει να αναπτύσσει τη συμβολική σκέψη.

Ομιλία

Κατά τη διάρκεια αυτού του έτους, θεαματική ανάπτυξη ακολουθεί η ικανότητα του λόγου. Από την πρώτη του λεξούλα κοντά στον πρώτο χρόνο της ζωής του, το μικρό παιδάκι συνδυάζει δύο και σταδιακά περισσότερες λέξεις μαζί (κυρίως ουσιαστικά και ρήματα) και προσπαθεί να μιμηθεί τη δομή της ομιλίας των ενηλίκων, σε πρωτογενή μορφή. Συνδέει τις λέξεις με τις έννοιες και εμπλουτίζει με καταιγιστικούς ρυθμούς το λεξιλόγιό του.

Ψυχοκοινωνική ανάπτυξη

Το νήπιο χαρακτηρίζεται από την αυτονομία που έχει σε σχέση με τον πρώτο χρόνο. Κινείται και περπατάει αυτόνομα και μπορεί να εκφράζεται με την ομιλία κι έτσι γίνεται ακόμη πιο κατανοητό από τους γύρω του. Τα συναισθήματά του εμφανίζουν περισσότερη ποικιλία και εξακολουθούν να έχουν ιδιαίτερα μεγάλη ένταση, ενώ η παρόρμηση κυριαρχεί στη συμπεριφορά του. Η αυτονομία που αισθάνεται το κάνει να εκφράζει πιο έντονα την άποψή του και συχνά την αντίρρησή του σε ό,τι συμβαίνει ή του επιβάλλεται. Παρόλα αυτά, πολύ συχνά αποζητά ξανά τη στοργή και τη σιγουριά των γονιών του, μέχρι να δοκιμάσει πάλι ένα άλμα αυτονομίας.

Ημερ/νία δημοσίευσης: 10 Αυγούστου 2010